PACELATHON

“MUCAL”

“Nyariyosaken Pengalamanipun Piyambak”

Guru                : “Sugeng enjing para siswa … ?”

Murid              : “Sugeng enjing pak .. “

Guru                : “Kados pundi kabaripun  ?”

Murid              : “Alhamdulillah sehat pak ..”

Guru                : “pepanggihan minggu kepengker kita sampun ngrembag bab menapa ?”

Chan                : “sampun ngrembag bab geguritan pak..”

Guru                : “inggih sampun, kala wingi sampun rampung ta? Samenika kita ngrembag babagan ingkang sanes. Mangga dipun bikak bukunipun kaca 13.

Murid              : “inggih pak..”

Guru                : “inggih, wonten ing kaca 13 menika kita badhe ngrembag bab 3 ngengingi nyariyosaken pengalaman pribadi. Cobi dipun-pirsani menika wonten tuladhanipun, mangga dipun-waos rumiyin.(pada maca bukune dewe-dewe)  Sampun? Sampun padha mangertos menapa ingkang dipun-wastani pengalaman pribadi?

Rina                 : “pengalaman pribadi menika kados nyariyosaken pengalaman ingkang nate dipun-alami piyambak,pak.

Guru                : “inggih,leres…wonten ingkang badhe nambahi?

Ani                  : “kula pak, pengalaman pribadi menika kados menapa kemawon ingkang nate kalampahan, ingkang kita emut, babagan ingkang bungah utawi susah.

Guru                : “inggih leres, nah .. menapa ingkang dipun wastani pengalaman pribadi inggih menika salah sawijining wacana arupi prosa ingkang nyariyosaken pengalaman pribadi, temtu kemawon cariyos ingkang nate kita lampahi. “

Mulyati            : “pak, bade nyuwun pirsa ..”

Guru                : “inggih mangga.”

Mulyati            : “bentenipun pengalaman pribadi kaliyan cerkak menika punapa pak ?”

Guru                : “mekaten para siswa, pengalaman pribadi menika cariyos ingkang nate dipun alami piyambak, tegesipun cariyos menika arupi fakta, menawi cerkak cariyosipun arupi fiksi. Sinten kemawon saged ngarang , mekaten. Cetha menapa mboten ?”

Mulyati            : “emm inggih pak sampun cetha.”

Guru                : “nggih pun samenika kula paring tugas, tulung mbak chan di waos kaca gangsalwelas.”

Chan                : “inggih pak..”

(3.3 coba dipun damel cariyos pengalaman pribadi ingkang nate panjennengan lampahi, saged seneng, sedih utawa susah, lan ginaaken basa ingkang trep.)

Guru                : “nah .. samenika langsung kemawon mangga damel cariyos pengalaman pribadi piyambak-piyambak. Lajeng mangke dipun waos wonten ngajeng. Kula paring wekdal 15menit kangge garap. Mangga dipun garap murid-murid.”

Murid              : “inggih pak”

(ditinggal pak guru tindak menyang kantor)

Rina                 :” ecanipun nyerat menapa nggih..?”

Ani                  :”nyerat pengalaman menapa ingkang panjenengan emut.?

Rina                 :”o..inggih, pengalaman nalika kula wonten ing dalemipun simbah kemawon, nalika kula dipun oyak kirik,hahaha....

Mulyati            :”lha,kadospundi  rin ..?”

Rina                 :”wekdal menika kula dipun utus  ibu tumbas sabun, sumerep  kirik,  ajrih  sanget.  Kula langsung mlajeng, e... malah kula langkung dipun oyak kirik...?”

Ani                  :”rina?rina?..

Chan                :”kadospundi ta rin ,panjenengan ko malah nyariosaken wonten mriki, mboten dipun serat wonten buku?”

Rina                 :”eh ampun ah .. menika aib kula, kula gantos kemawon ingkang sanes hehehe ... inggih sampun yuh pada nyerat.”

Mulyati            :”inggih, inggih sampun,menika ngagem basa karma menapa ngoko nggih chan?”

Chan                :”ngagem basa krama, menawi kita rak mboten pareng dipun kramaaken ta.”

Mulyati            :”o...inggih. kula supe.”

Ani                  :”owh inggih, pak arif mlebet maihmenapa mboten nggih .?”

Rina                 :”inggih mlebet  ta. Lha kalawau sampun ngendikan, panjenengan sampun rampung dereng..?”

Ani                  :”dereng, panjenengan sampun..?”

Rina                 :”sampun ta, mangke manawi dipun dhawuhi pak arif kula inggih sampun siaga.”

Mulyati            :”inggih, sampun rampung.”

Chan                :”irah irahanipun penjenengan menapa mul..?”

Mulyati            :” Nalika Kula Kesah Wonten Peken”

Chan                :”wah sae menika.”

Mulyati            :”he,,,sampun dhawuh.” (pada madep ngarep)

Guru                :”pripun para siswa? Sampun rampung sedaya..?”

Murid              :”sampun pak.”

( gurune mlaku mirsani murid siji siji)

Guru                :”cobi garapanmu chan pak guru badhe mirsani...”

Chan                :”inggih pak mangga.”

(pak guru mirsani gaarapan chan)

Guru                :”inggih sampun sampun leres.”

(mlaku ning mulyati)

Guru                :”pundi garapanmu mul. “

Mulyati            :”menika pak, mangga.”(karo maca-maca)

Guru                :”lha,iki basanipun kirang trep, menawi ibu mboten kesah kramanipun inggih menika ibu tindak”

Mulyati            :”inggih pak.” (karo ngapus garapane)

(guru (angguk-angguk sirahe) langsung pinuju marang rina lan ani kaliyan mirsani garapanipun sampun leres)

guru                 :”inggih sampun, samenika  majeng setunggal setunggal inggih, chanifatul azizah mangga majeng.”

(chan ngajeng kaliyan nyariosaken pengalaman piyambakipun)

Piknik Wonten Pantai Kartini

Nalika kula taksih sekolah TK, kinten-kinten nembe umur 5 taun. Kula sakanca TK nate kesah kaleh bu guru menyang Pante Kartini. Saderengipun kesah, bu guru maringi pitakon, “ Sampun beto bekal maem lan mimik cah.....?”, lajeng kita sedaya mangsuli “sampun Bu” sesarengan. Kita sedaya lajeng mlampah wonten radosan amargi sampun dipun entosi bapak sopir kol brondol. Bu guru nata lenggahipun kula sakanca supados rapi lan tertib. Kita lajeng donga sareng-sareng kanthi banter lan bapak sopir milai nitih kol brondolipun.

Nalika wonten radosan, kula sakanca dipun pandhegani bu guru nembang lelagon sareng-sareng kanthi tepuk asta supados semangat lan bungah . jaman semono nalika semerep bis, trek, utawi mobil kang sae mesthi bungah sanget. Setengah jam kinten-kinten sampun dateng wonten Pante Kartini. Bu guru enggal-enggal nyiapaken barisan lajeng maem sesarengan. Ananging kula taksih kemutan menawi ayam goreng kula dipun sruduk sapi, lajeng kula nangis lan siosipun ayam kula dipun gentos kalian gadhahipun Bu guru. Wonten mrika kula sakanca dolanan joncitan, bandulan, lan sapanunggalipun.

 (Murid-murid tepuk tangan)

Guru                :”inggik sae, pengalamanmu.”

Guru                :”ani hidayati afif, mangga majeng.”

Ajaran Sepeda

Wekdal niku kula tesih umur 5 tahun. Kanca-kanca kula sampun padha saged nitih sepeda. Nanging kula ingkang dereng saged piyambak, amargi kula boten wantun ajaran. Saben dinten kula dipoyok’i dening kanca-kanca nganti kula nangis lan matur kaliyan simbah kakung. Simbah sedih ningali kula nangis. Banjur simbah ngajari kula nitih sepeda. Nanging kula boten purun amargi kula isin kaliyan kanca-kanca yen mangkeh di poyok’i malih. Simbah lajeng ngajak kula wonten ing kebon ajaran sepeda supaya kanca-kanca boten ningali. Nalika ajaran ingkang kapisan, kula nabrak wit pelem kang wonten ing kebon wingking griya. Bathuk kula mrempul ageng banget. Sasampunipun niku kula kapok boten purun ajaran sepeda malih, nanging simbah tetep sabar ngajari kula nganti akhire saged nitih sepeda.

Guru                :”rina dwi astuti, mangga majeng.”

Piknik Ana Bali

Nalika kula tesih sekolah wonten SMA kelas 2 kula lan kanca-kanca kesah piknik wonten Bali. Kinten-kinten  tabuh 6 kula kesah wonten sekolah kaliyan bapak. Sakwise dugi wonten sekolah kula kepethuk kaliyan kanca-kanca sanes. Sedoyo sami seneng amarga badhe kesah wonten Bali. Sakderengipun mlampah wonten bus murid-murid liyane dipun kempalaken rumiyin. Sedaya pada donga sareng-sareng ingkang di pimpin kaliyan pak guru bu guru.

Sakwise donga kula lan kanca-kanca mlampah wonten bus lan pada luru panggonan dewe-dewe, ingkang smpun dipun tentukake. Panggonan kula dipun lenggahi kaliyan kanca kula, piyambake mboten purun lenggah jejeripun tiyang lanang, kula rada serik amarga kanca kula ngrebut panggonan kula lan mboten mados rumiyin. Akhire kula ngalah, kula jejer kaliyan tiyang jaler.

Sawise dugi wonten Bali kula kaliyan kanca-kanca seneng banged, tujuan ingkang sepisan yaiku tanahlot, wonten tanahlot kula lan kanca-kanca pada foto-foto lan dolanan banyu. Kanca kula ingkang ngrebut panggonan kula nyuwun ngapunten datheng kula, lan kula ngapunteni, lajeng sedaya podo mlaku-mlaku bareng wonten took-toko sandangan lan pada blanja.

Guru                :”mulyatiningsih, mangga majeng.”

Nalika Kesah Wonten Peken

Nalika tindhak dhateng peken. Wekdal menika kula nderek ibu tindhank dhateng  peken nitiih dokar. Dumugi dhateng peken kula lan ibu tumbas werna werni. Nalika badhe tumbas buah, kula kepleset ing ngajengipun bakul buah. Tiyang- tiyang ingkang pada mirsani inggih pada ngguyu,ibu kula inggih ngguyu. Kula lingsem sanget, ko ngantos kelpeset iki kadospundi?, sareng kula emut. Wonten ing ngajengipun bakul buah wau menika wonten toya ing palataranipun,nanging kula inggih mboten atos-atos anggenipun mlampah, saengga kula inggih kelpeset. Inggih cekap semanten anggenipun kula nyariosaken babagan pengalaman kula piyambak.

Guru                :“samenika tugasipun sampun leres sedaya,saking pengalamanipun mbak chan dumugi mbak mulyati. Sampun leres ngagem basa krama ingkang trep, amargi mboten diparengake menawa awake dhewe iku dipun krama inggilaken.”

Murid              :”inggih pak.”

Guru                :”samenika pak guru badhe nyukani tugas, yaiku saking pengalaman piyambak mau iki, tulisen menapa  ingkang dipun raosaken para siswa nalika majeng wonten ing ngajeng kelas lan dipun serat wonten  ing buku.”

Murid              :”inggih pak.”

Guru                :”wonten ingkang badhe nyuwun pirsa..?”

(ngacung)

Chan                :”pak, menika dipun serat mawi ketik utawi serat asta pak ?”

Guru                :”inggih dipun serat asta kemawon lan dipun damel kolom kaya ngene...(pak guru nulis ana ing papan tulis) menika sampun cetha murid-murid..?”

Murid              :”inggih pak sampun cetha.”

Guru                :”inggih sampun,samenika pepanggihan kula pungkasi. Benjang dipuncocogaken,dipun rembag minggu ngajeng. Inggih sampun, sugeng siyang.”

Murid              :”sugeng siyang pak.”

Rina                 :”cah, kula kesupen, cariyosipun kalawau kepriye..?”

Ani                  :”inggih, kepriye ya ? menawa dipun garap sesarengan..?”

Rina                 :” inggih dipun garap sesarengan kemawon”

Chan                :”inggih sampun, dipungarap sesarengan mangke pada nyariosaken malih  gegantosan.

Mulyati            :”inggih,,nanging dipungarap wonten  kantin kemawon inggih,menika sampun wekdal ngaso .“

Rina & ani       :”inggih, ayo ...